Odruchowo,  pierwsze co przeszło mi przez myśl to, że muszę się koniecznie zatrzymać. Pierwsze minuty są przecież krytycznie ważne dla przezycia ofiary wypadku.  Jechałem prawym pasem, więc delikatne wytracanie prędkości przeze mnie nie powinno nikogo dziwić. Wrzuciłem kierunek w prawo, bo awaryjnych nie mam w motocyklu. Delikatnie, prawa ręka zaczęła naciskać klamkę hamulca. Zjechałem do prawej krawędzi jezdni, prawie szorująć o krawężnik. Starałem się również gorączkowo wypatrzeć miejsce, w którym dałbym radę zjechać z jezdni. Nie mogłem gwałtownie hamować, bo sznur samochodów za mną zgniótłby mnie w oka mgnieniu. Trzymanie hamulca "ostrzegawcze" -tzn bardzo delikatne, trwało z 5 sekund. Chciałem dać czas tym za mną, by zareagowali na moje światło stopu, by nie doszło do nastepnej tragedii.

Jednak JAKAŚ PIZDA SKONCZONA ZA MNĄ ZACZĘŁA  BĘBNIĆ W KLAKSON, WCALE PRZY TYM NIE ZWALNIAJĄC I NIE PRÓBUJĄC ZMIENIĆ PASA. TAK, PIZDA I K... skończona.  Nie ma nic gorszego od kretynki za kierownicą (no chyba z wyjątkiem kretyna za kierownicą). Tak jej się spieszyło PRAWYM PASEM, że pewnie by mnie w pośpiechu rozjechala, aby tylko nie zwalniać. Dodam, że jest tam ograniczenie do 50, a ja nawet nie zdążyłem wyhamować do przepisowej prędkości.  To w takim razie co by kurwa było, gdybym miał awarię silnika, bądź skończyłoby mi się paliwo?

Nim się obejrzałem, zaczął się tunel. Nie było już wyjścia. Postanowiłem jednak ponownie dojechać w miejsce wypadku. W tym celu skręciłem w ul. Ludną, następnie w uliczkę podążającą w kierunku Starówki, by znowu wyjechać na Wisłostradę przed miejscem kolizji. Całe to kombinowanie zajęło mi z 10 minut, z powodu świateł o drodze. Gdy ponownie się tam zjawiłem, była już karetka, a poszkodowanym zajmował się zespół ratunkowy z karetki. Nie było więc już sensu zatrzymywać się.

Nie wiem, kim był poszkodowany motocyklista. Poczułem z nim jednak solidarność, a uniemożliwienie mi zatrzymania się przez kretynkę wzbudziło we mnie falę agresji. Mam ochotę łąmać lusterka i prać po mordzie ludzi za przjawy chamstwa na drodze. Nie wiem, kim był koleś z dostawczaka, czy był uczestnikiem zdarzenia, czy to on wezwał karetkę, ale on tam był, podczas, gdy reszta baranow nawet nie zwolniła. Motocykl, motocyklista i samochód znajdowali się na pasie zieleni, który nie nosił znamion wypadku. Prawdopodobnie więc, kierowca ten zadbał o ściągnięcie z asfaltu ofiary tej kolizji oraz jej motocykla. Mam cichą nadzieję, że nasz brat (lub siostra), poszkodowany w wypadku, dojdzie do siebie, że nie była to ostatnia droga.

Po dzisiejszym dniu, mam w sercu żal, że nie mogłem nawet sprawdzić, czy moja pomoc na coś by się przydała, czy człowiek ten przeżyje wypadek, czy może już nie żył. Wybaczcie, rzucanie mięsem, bo zazwyczaj nikomu nie życzę źle. Wpis jest świeży, jeszcze emocje targają moim sercem. Jutro, nawet tej kobiecie, zapewne, nie będę źle życzył. Po zdarzeniu pozostał mi smutek w sercu, bo jeden z nas leżał tam na ulicy z powodu czyjegoś (lub swojego) błędu.

Dojechałem do domu, przytuliłem żonę. Przez pierwsze chwile ciężko było wydusić z siebie słowo. Potem jej o wszystkim opowiedziałem.

Mam również prośbę. Jeżeli ktokolwiek wie coś na temat tego wypadku, proszę, powiadom mnie, czy ta osoba chociaż przeżyła. Bardzo chciałem pomóc. Ten czas, do przyjazdu karetki jest najbardziej krytyczny dla przezycia ofiary.