Wczoraj, w bojowym nastroju podsycanym słoneczną i ciepłą pogodą postanowiłem (wbrew wcześniejszym planom) wyciągnąć motocykl z garażu i tak po chamsku ordynarnie zacząć sezon. Czyli wypiąć się na zime.

Przygotowania wieczorne do sezonu 2011
- Przełączenie trybu mentalnego z "rozsądny facet" na "chyba mnie pogięło"
- Zakup bluzy termoaktywnej,
- Zakup SIDI Vertigo,
- Dodatkowo -ze 2 tygodnie temu skompletowałem kombinezon

Jestem RoboCop
Kanciasty, uzbrojony w kombinezon sportowy Vanucci Art, cybernetyczne buty SIDI,  rękawiczki i kask - niczym Power Rangers wsiadlem na miejsce pasażera na motocyklu kumpla i pojechaliśmy odebrać moją kochankę z garażu.

Po przekręceniu kluczyka i i uruchomieniu zapłonu, kochanka zamruczała radośnie, niczym nieśmiałe lwiątko. Mimo, iz przebudzenie było trochę leniwe a śnieg przez który musieliśmy przedostać się na asfalt trochę ją onieśmiellił, szybko nabrała wigoru.

Kanciaste początki
Przyznam, że wcześniej nie jeździłem w odzieży sportowej i sportowym obuwiu motocyklowym. Wszystko jest nierozchodzone i cholernie sztywne. Ale taki mój wybór ;) Wiem, że to się trochę ułożyć musi a poza tym to kwestia przyzwyczajenia. Sytuację może zobrazować fakt, że na początku nie mogłem odpowiednio wysoko podnieść nogi wsiadając koledze na motocykl (o czym mowa wcześniej).

Gdy już zacząłem trasę, miałem wrażenie, jakbym dopiero co usiadł na motocyklu. Mimo, iz moja przerwa była bardzo krótka (całość ok 3 miesiące), z przerwą 4 dniową na jazdę 3 tygodnie temu, jechało mi się trudno i niepewnie. Ruchy rąk były ograniczone a opancerzona stopa uniemożliwiała z początku prawidłowe wyczucie dzwigni zmiany biegów. W takich butach wczesniej nie jeździłem. Kilka razy udało mi się "zmienić bieg na ten sam co przed sprzęgłem", co skutkowało zapewne, uznaniem mnie za agresywnego wariata ;)

Po paru kilometrach wszystko zaczęło funkcjonować jak trzeba. Dojechałem do domu. Oboje dojechaliśmy w całości. Znowu razem!

Poranek przed pracą
Pogoda w jednym z komercyjnycn programów TV dała mi do myślenia. Wstałem o 6:30 a kolczasty walec drogowy jeździł nieustannie po myślach, formując postanowienie o wyjeździe na motocyklu do pracy.

"Tak czy nie? K... Ciepło bedzie przeciez dopiero ok 9, a ja na 8 do pracy musze..." -kląłem w myślach.

K... Chyba mnie pogieło!
-4 C. Wychodzę na parking. Właściwie, gdy poruszałem sie mechanicznymi ruchami RoboCopa brakowało tylko w tym wszystkim odgłosów poruszania elementów maszyny ;). Odpakowałem kochankę z pościeli, odpiąłem od latarni. Wokół śnieg na trawnikach, miejscami lód na chodniku. Ulica sprawiała wrażenie śliskiej zaledwie po spojrzeniu na nią.  W głowie burza wątpliwości. Nie ukrywam, że pewny siebie nie byłem. Pierwszy raz w życiu miałem wyjechać na śliskie ulice przy -4 stopniach Celsjusza.

"Nie, no nie będę się przecież przebierał!No kochanie, tylko mnie nie zawiedź!" -pomyślałem.

Odpaliłem, włączyłem ogrzewanie manetek, odpaliłem światła. Ludzie wysiadający z autobusu zerkali jak na psychopatę z bombą na pasie i nożem w zębach biegającego w kółko w tłumie przedszkolaków.

Jazda ekstremalna.
Już pierwsze metry nauczyły mnie pokory. Lekkie uslizgi tyłu przy dodawaniu gazu. Cóż, trzeba sprawdzić, na co moge liczyć. -Liczyć nie mogę na nic. Jazda była ostrożna. Zupełnie, jakbym poruszał się motocyklem po zamarźniętym jeziorze, wypolerowanym do meczu hokejowego, robiąc slalomy jedną ręką a drugą rozbrajając niewybuch z II Wojny Światowej. Obroty w miarę niskie, ale tak, żeby nie zabrakło mi momentu obrotowego. Dzięki Ci Boże za nisko położony moment w Banditach :D

Wisłostrada
Trochę ulgi, ale wytężony wzrok. Jeż na karku. Jazda w miare prosta, nie za szybka (60-80km/h). Wypatrywanie na asfalcie ścieżki bardziej przyczepnej. Zapas drogi hamowania. Delikatne hamowanie wszystkimi TRZEMA hamulcami w motocyklu. Pole minowe. Jechałem prawym pasem, mimo, iż był bliżej Wisły, mniej wyjeżdżony -czyli bardziej śliski. Właściwie, to miejscami nie jechałem a pełzałem. Nie wiem, czy to adrenalina, ogrzewane manetki, czy odpowiednia odzież, ale zimna chyba nie czułem.

W końcu na miejscu.
Dojeżdzając do pracy, miałem nadzieję, że nie będzie jeszcze zbyt wielu osób, bo nie chciałbym wzbudzić sensacji. Jakoś tak wstydziłem się tego co zrobiłem ;) Ale lekko zamaskowany banan na twarzy spinał mięśine policzków. Droga powrotna będzie lżejsza.